از حیث استحکام بنا و ویژگی‌های معماری اسلامی و زیبایی در طراحی، سیاق، خط، کاشی‌کاری‌های معرق و غیرمعرق، مرقم و غیرمرقم، مقرنس، گچ‌کاری و دیگر تزئینات هنری و مشخصه‌های معماری سنتی بی‌نظیر و ممتاز دارد. بنای مسجد با گذشت ۶۰۰ سال همچنان مستحکم و به یاد ماندنی، چون آیینه‌ای میباشد که عظمت و قدمت و زیبایی معماری و هنر اسلامی در عهد تیموری را به نمایش می‌گذارد. خراسان در کتاب های دیرین ایرانی پهنه ی زمین به هفت اقلیم قسمت گردیده‌است. که برای مثال ی آن ها ساوات (مرزو بوم مشرق) تشریفات مشهد یعنی خراسان میباشد. کلمه ی خراسان خود ترکیبی از دو واژه ی قدیمی ایرانی یعنی «خور» در مضمون خورشید و «راحت» صفت فاعلی از ریشه ی «آس» به معنی برآمدن و سرزدن است و خراسان سرزدنگاه خورشید یا مشرق زمین معنا می‌دهد. در کتاب شهرستان های کشور‌ایران نخستین سرزمینی که نامش برده می شود خراسان با شهرهای سمرقند، سغر، بلخ، خوارزم، مرو، مرورود، هرات، توس، پوشنگ، نیشابور، قاین، گرگان، کوش است.
جغرافی نویسان اسلامی غالباً خراسان را بارکده ی فقیه اسلام دانسته و حدود آن را وسیع تعریف‌و‌تمجید کرده اند براین اساس نام خراسان یادآور تقدسی کهن میباشد که خاطره های جمعی را برای اقوام بسیاری متداعی می کند. چه سرزدنگاه خورشید و پرتو بخش کشور ای آریایی از مجال های بسیر بدور هست به سبب این تقدس و عنایت فرهنگی است که این میهن را جایگاه دانشمندان، بزرگان، فقها و علما دانسته اند و آن را بلندمرتبه شمرده اند. از کجای این خراسان تبارک (خراسان قدیم) بگوییم از مشهد مقدس که آرامگاه جان دانا هست و پیکر منزه فرزند بلندمرتبه بنی اکرم (ع) را در آغوش داراست، از بلخ درخشان و سمرقند ز زمینش یا از گهواره ی هنر و متانت، هرات، نیشابود، قاین، بیرجند، سبزوار. از کجای این کشور مقدس صحبت بگوییم که بام و درش درخشان میباشد و کوه و بیابانش تابان، خراسان یادآور جاذبه های خاص و خاطره های دلنشینی هست که شوق و اشتیاق کودکی و شور جوانی را در دل ها ایجاد می کند. شوری که می توان تولید کننده صمیمی ترین و رمانتیک ترین نوشته ها باشد.
از حیث استحکام بنا و ویژگی‌های معماری اسلامی و زیبایی در طراحی، سیاق، خط، کاشی‌کاری‌های معرق و غیرمعرق، مرقم و غیرمرقم، مقرنس، گچ‌کاری و دیگر تزئینات هنری و مشخصه‌های معماری سنتی بی‌نظیر و ممتاز دارد. بنای مسجد با گذشت ۶۰۰ سال همچنان مستحکم و به یاد ماندنی، چون آیینه‌ای میباشد که عظمت و قدمت و زیبایی معماری و هنر اسلامی در عهد تیموری را به نمایش می‌گذارد. خراسان در کتاب های دیرین ایرانی پهنه ی زمین به هفت اقلیم قسمت گردیده‌است. که برای مثال ی آن ها ساوات (مرزو بوم مشرق) تشریفات مشهد یعنی خراسان میباشد. کلمه ی خراسان خود ترکیبی از دو واژه ی قدیمی ایرانی یعنی «خور» در مضمون خورشید و «راحت» صفت فاعلی از ریشه ی «آس» به معنی برآمدن و سرزدن است و خراسان سرزدنگاه خورشید یا مشرق زمین معنا می‌دهد. در کتاب شهرستان های کشور‌ایران نخستین سرزمینی که نامش برده می شود خراسان با شهرهای سمرقند، سغر، بلخ، خوارزم، مرو، مرورود، هرات، توس، پوشنگ، نیشابور، قاین، گرگان، کوش است.
جغرافی نویسان اسلامی غالباً خراسان را بارکده ی فقیه اسلام دانسته و حدود آن را وسیع تعریف‌و‌تمجید کرده اند براین اساس نام خراسان یادآور تقدسی کهن میباشد که خاطره های جمعی را برای اقوام بسیاری متداعی می کند. چه سرزدنگاه خورشید و پرتو بخش کشور ای آریایی از مجال های بسیر بدور هست به سبب این تقدس و عنایت فرهنگی است که این میهن را جایگاه دانشمندان، بزرگان، فقها و علما دانسته اند و آن را بلندمرتبه شمرده اند. از کجای این خراسان تبارک (خراسان قدیم) بگوییم از مشهد مقدس که آرامگاه جان دانا هست و پیکر منزه فرزند بلندمرتبه بنی اکرم (ع) را در آغوش داراست، از بلخ درخشان و سمرقند ز زمینش یا از گهواره ی هنر و متانت، هرات، نیشابود، قاین، بیرجند، سبزوار. از کجای این کشور مقدس صحبت بگوییم که بام و درش درخشان میباشد و کوه و بیابانش تابان، خراسان یادآور جاذبه های خاص و خاطره های دلنشینی هست که شوق و اشتیاق کودکی و شور جوانی را در دل ها ایجاد می کند. شوری که می توان تولید کننده صمیمی ترین و رمانتیک ترین نوشته ها باشد.
تزیینات در شبستان مسجد