گریه و شروه خوانی به پذیرایی از مهمانان با قلیان و چای و آن‌گاه شیرینی جاری ساختن میگردد. در روستای کوهپایه ی شهرستان ساوه استان مرکزی هنگامی ختم مراسم در روز سوم با تلاوت سوره الرحمن اعلام شد، صاحب مجلس اهل یک محل روستای خود و روستاهای دور و بر را به صرف ناهار دعوت می کند و با غذایی به نام "ماستافا" مشمول گوشت و برنج یا برنج و کشک از آن ها پذیرایی می کنند. شیعه ها جزیره ی کیش غذایی به نام مچبوس(برنج و گوشت) می پزند و در حسینیه ناهار می‌دهند. اهل این تشریفات مشهد سنت این جزیره علاوه بر آن حلیم هم می پزند و با آن از شرکت کنندگان پذیرایی می کنند. همچنین در این مجلس با چای،قهوه،شربت و خرما از مردم پذیرایی می کنند. در مراسم ختم خراسان جنوبی شهرستان بیرجند پلو و خورشت می پزند و بسته به توان مالی شان اشکال خورش ها بیشتر هست. مردم بی توانایی هم آبگوشت می پزند و با آن از مهمانانشان پذیرایی می کنند.
آداب مردم بلوچ در برگزاری مراسم ختم:
مردم سیستان و بلوچستان که آداب و رسومشان جنبه های اشتراک زیادی با مردم زرتشت دارااست، به مراسم ختم "پرسه" هم می گویند که به معنای پرسیدن وضع و اوضاع جا ماندگان متوفی و دلجویی از آن‌ها می‌باشد. در دیگر نقاط مرکزی کشور ایران مثل یزد و فارس هم از این واژه و کلمه برای مراسم ختم به کار گیری میگردد.بعداز تدفین عمده ترین قسمت پرسه آغاز میشود که شامل همان رفت و آمد آشنایان و خویشاوندان برای دلجویی و تسلیت دادن می باشد.در طول این مراسم، خانواده ی متوفی آشپزی نمی کنند و خویشان و آشنایان میباشند که بدین شغل مشغول هستند.همچنین بلوچ ها رسم ندارند جامه سیاه بپوشند و همان خرقه همیشگی را بر تن می کنند و بعضی از نزدیکان به متوفی مو سر رمز و روی خود را تا مدتی کوتاه نمی کنند.رسم دیگر مردم بلوچ این است که زاری و فغان برای متوفی کم تر صورت پذیرد. مراسم رسمی سه روز پس از مرگ "سه فاتحه" خوانده میگردد، درین روز گوسفندی برای متوفی قربانی میگردد و با آن غذایی برای حاضران تنظیم می شود.مراسم پانزده روزه،چهلم،شش ماهه و سالگرد هم به تناسب خواست خانواده ی متوفی معمولا در فارغ قبرستان اجرا میگیرد. رفتن به مزار هم معمولا رسم نیست و همگی همت می کنند با تلاوت فاتحه و کارهایی که انجام دادنشان ثواب دارد،برای آمرزش و آرامش روح متوفی کاری انجام دهند.بخش اساسی دیگر برنامه دست کمکی است که سعی در دست گیری از خانواده متوفی با کمک های مالی و خوراکی دارند.این رسم برای عده ای هست که بضاعت مالی پاره ای دارند و یا کودکان صغیر دارا هستند.در قزوین دوستان و آشنایان اجازه نمی دهند خانواده ی متوفی برای احسان کردن و خیرات خرجی بدهند و هزینه ها بین دوستان و آشنایان تقسیم میگردد.در اسلام آباد غرب در کرمانشاه هم دوستان و آشنایان موادغذایی مانند برنج و روغن و گوشت را به عنوان "پرسانه " با خود می آورند.
گریه و شروه خوانی به پذیرایی از مهمانان با قلیان و چای و آن‌گاه شیرینی جاری ساختن میگردد. در روستای کوهپایه ی شهرستان ساوه استان مرکزی هنگامی ختم مراسم در روز سوم با تلاوت سوره الرحمن اعلام شد، صاحب مجلس اهل یک محل روستای خود و روستاهای دور و بر را به صرف ناهار دعوت می کند و با غذایی به نام "ماستافا" مشمول گوشت و برنج یا برنج و کشک از آن ها پذیرایی می کنند. شیعه ها جزیره ی کیش غذایی به نام مچبوس(برنج و گوشت) می پزند و در حسینیه ناهار می‌دهند. اهل این تشریفات مشهد سنت این جزیره علاوه بر آن حلیم هم می پزند و با آن از شرکت کنندگان پذیرایی می کنند. همچنین در این مجلس با چای،قهوه،شربت و خرما از مردم پذیرایی می کنند. در مراسم ختم خراسان جنوبی شهرستان بیرجند پلو و خورشت می پزند و بسته به توان مالی شان اشکال خورش ها بیشتر هست. مردم بی توانایی هم آبگوشت می پزند و با آن از مهمانانشان پذیرایی می کنند.
آداب مردم بلوچ در برگزاری مراسم ختم:
مردم سیستان و بلوچستان که آداب و رسومشان جنبه های اشتراک زیادی با مردم زرتشت دارااست، به مراسم ختم "پرسه" هم می گویند که به معنای پرسیدن وضع و اوضاع جا ماندگان متوفی و دلجویی از آن‌ها می‌باشد. در دیگر نقاط مرکزی کشور ایران مثل یزد و فارس هم از این واژه و کلمه برای مراسم ختم به کار گیری میگردد.بعداز تدفین عمده ترین قسمت پرسه آغاز میشود که شامل همان رفت و آمد آشنایان و خویشاوندان برای دلجویی و تسلیت دادن می باشد.در طول این مراسم، خانواده ی متوفی آشپزی نمی کنند و خویشان و آشنایان میباشند که بدین شغل مشغول هستند.همچنین بلوچ ها رسم ندارند جامه سیاه بپوشند و همان خرقه همیشگی را بر تن می کنند و بعضی از نزدیکان به متوفی مو سر رمز و روی خود را تا مدتی کوتاه نمی کنند.رسم دیگر مردم بلوچ این است که زاری و فغان برای متوفی کم تر صورت پذیرد. مراسم رسمی سه روز پس از مرگ "سه فاتحه" خوانده میگردد، درین روز گوسفندی برای متوفی قربانی میگردد و با آن غذایی برای حاضران تنظیم می شود.مراسم پانزده روزه،چهلم،شش ماهه و سالگرد هم به تناسب خواست خانواده ی متوفی معمولا در فارغ قبرستان اجرا میگیرد. رفتن به مزار هم معمولا رسم نیست و همگی همت می کنند با تلاوت فاتحه و کارهایی که انجام دادنشان ثواب دارد،برای آمرزش و آرامش روح متوفی کاری انجام دهند.بخش اساسی دیگر برنامه دست کمکی است که سعی در دست گیری از خانواده متوفی با کمک های مالی و خوراکی دارند.این رسم برای عده ای هست که بضاعت مالی پاره ای دارند و یا کودکان صغیر دارا هستند.در قزوین دوستان و آشنایان اجازه نمی دهند خانواده ی متوفی برای احسان کردن و خیرات خرجی بدهند و هزینه ها بین دوستان و آشنایان تقسیم میگردد.در اسلام آباد غرب در کرمانشاه هم دوستان و آشنایان موادغذایی مانند برنج و روغن و گوشت را به عنوان "پرسانه " با خود می آورند.
شبستان چیست؟