مقام ابراهیم
منظور سنگی می‌باشد که میگویند حضرت ابراهیم هنگام تجدید بنا کعبه، زیر پای خود نهاده تا دستش به قسمت بالای دیوار برسد. به نقلی، این سنگ پیش از اسلام باطن کعبه بود؛ البته وقتی آیه «وَاتَّخِذُوا مِنْ مَقامِ إِبْشیوهِیمَ مُصَلًّی» نازل شد، به دستور فرستاده اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) آن را از کعبه بیرون آورده در تشریفات مشهد پیرامون کعبه نهادند.
حجر اسماعیل
حِجْرِ اسماعیل؛ فضای بین کعبه و دیواری نیم‌دایره را گویند که از یال شمالی کعبه (رکن عراقی) تا یال غربی آن (رکن شامی) امتداد داراست. نام دیگر آن حطیم می باشد و برخی نیز آن را حظیره خوانده‌اند. بعد از آنکه حضرت ابراهیم (علیه السلام) و هاجر و فرزند شیرخوارشان اسماعیل به وادی مکه رسیدند، با ارشاد جبرئیل در جایگاه کنونی حجر بومی شدند. آن‌گاه هاجر و اسماعیل، هم پا با گوسفندانشان، در همین مکان و در سایبانی که با چوب درخت ساختند، سکونت گزیدند. هاجر و اسماعیل هر دو پس از وفات در همین مکان دفن شدند. حجر اسماعیل از مجال پیش از اسلام آیتم احترام و تقدیس بود. رسول اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) نیز، بعد از بعثت، در حجر اسماعیل می‌جلسه و ضمن عبادت و تلاوت قرآن، به سؤالات مردم پاسخ میبخشید. به لحاظ مشهور فقهای امامی، به استناد احادیث معتبر، حجر اسماعیل جزء کعبه نیست.
حطیم
حد فاصل فی مابین رکن حجرالاسود و درِ کعبه را حطیم گویند و در روایات آمده که بهترین مکان در مسجدالحرام است. عامل نام‌گذاری آن به حطیم این است که مردم در آن گردآوری می گردند و به یکدیگر فشار می آورند.
زمزم
چاه آبی در بخش شرقی مسجدالحرام می باشد که آن را بئر زمزم، چاه اسماعیل، حفیرة عبدالمطلب، شفاء سُقم، عافیه، مَیمونه، طُعم، بَرکة و بَرّة می‌خوانند. چاه در نزدیکی رده ابراهیم و در حدود هجده متری کعبه و در زیرزمین جای‌دارد.
مقام ابراهیم
منظور سنگی می‌باشد که میگویند حضرت ابراهیم هنگام تجدید بنا کعبه، زیر پای خود نهاده تا دستش به قسمت بالای دیوار برسد. به نقلی، این سنگ پیش از اسلام باطن کعبه بود؛ البته وقتی آیه «وَاتَّخِذُوا مِنْ مَقامِ إِبْشیوهِیمَ مُصَلًّی» نازل شد، به دستور فرستاده اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) آن را از کعبه بیرون آورده در تشریفات مشهد پیرامون کعبه نهادند.
حجر اسماعیل
حِجْرِ اسماعیل؛ فضای بین کعبه و دیواری نیم‌دایره را گویند که از یال شمالی کعبه (رکن عراقی) تا یال غربی آن (رکن شامی) امتداد داراست. نام دیگر آن حطیم می باشد و برخی نیز آن را حظیره خوانده‌اند. بعد از آنکه حضرت ابراهیم (علیه السلام) و هاجر و فرزند شیرخوارشان اسماعیل به وادی مکه رسیدند، با ارشاد جبرئیل در جایگاه کنونی حجر بومی شدند. آن‌گاه هاجر و اسماعیل، هم پا با گوسفندانشان، در همین مکان و در سایبانی که با چوب درخت ساختند، سکونت گزیدند. هاجر و اسماعیل هر دو پس از وفات در همین مکان دفن شدند. حجر اسماعیل از مجال پیش از اسلام آیتم احترام و تقدیس بود. رسول اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) نیز، بعد از بعثت، در حجر اسماعیل می‌جلسه و ضمن عبادت و تلاوت قرآن، به سؤالات مردم پاسخ میبخشید. به لحاظ مشهور فقهای امامی، به استناد احادیث معتبر، حجر اسماعیل جزء کعبه نیست.
حطیم
حد فاصل فی مابین رکن حجرالاسود و درِ کعبه را حطیم گویند و در روایات آمده که بهترین مکان در مسجدالحرام است. عامل نام‌گذاری آن به حطیم این است که مردم در آن گردآوری می گردند و به یکدیگر فشار می آورند.
زمزم
چاه آبی در بخش شرقی مسجدالحرام می باشد که آن را بئر زمزم، چاه اسماعیل، حفیرة عبدالمطلب، شفاء سُقم، عافیه، مَیمونه، طُعم، بَرکة و بَرّة می‌خوانند. چاه در نزدیکی رده ابراهیم و در حدود هجده متری کعبه و در زیرزمین جای‌دارد.
شبستان چیست؟