از امیرمؤمنان، علی(ع) نقل گردیده‌است:
«مسجد ابن ظفر مسجد با برکتی می باشد. به آفریدگار عهدوپیمان در طبقه ای از طبقات بالای این مسجد (در عرش) سنگی بسیار بلندمرتبه و تشریفات مشهد سبز رنگ است که خداوند هیچ پیامبری را مبعوث نکرده؛ مگر اینکه تصویری از چهرة آن رسول بر روی آن سنگ نقش بسته و این مسجد، به عبارتی مسجد سهله میباشد.»
در ماجرا دیگری امام درست گو(ع) از ابوحمزة ثمالی دربارة عمویشان، زید پرسیدند:
«آیا عمویم زید را در شبی که از شهر بیرون شد، ملاقات کردی؟» ابوحمزه جواب بخشید: آری. امام(ع) پرسیدند: آیا در مسجد «سُهَیل» نماز خواند؟ ابوحمزه پهنا کرد: مسجد سُهَیل کجاست؟ آیا مرادتان به عبارتی مسجد سهله میباشد؟ امام(ع) فرمود:
«آری؛ در‌صورتی‌که زید دو رکعت نماز در مسجد سهله خوانده بود و از پروردگار پشتیبانی می خواست، خداوند او‌را همواره در حمایت خود حفظ کرده بود.»
علما و مسجد سهله
علمای بزرگ، پیوسته مارا بر مداومت بر زیارت مسجد سهله و نماز خواندن در آن تشویق کرده اند. دانا تبارک شیعه، روحانی طوسی در کتاب خود میگوید:
سزاوار وجود ندارد که نمازهای یومیّة واجب، جز در مسجد صورت بپذیرد. (مانند اینکه) کسی گذرش به «مسجد سهله» می افتد و در آن نماز می‌خواند، مستحبّ میباشد که در وقت در میان دو نماز مغرب و عشاء در مسجد حضور داشته باشد.»
سیّد بن طاووس شب های چهارشنبه به زیارت مسجد سهله میرفت و می اظهار کرد:
در شرایطی‌که خواستی به مسجد سهله بروی، در وقت دربین نماز مغرب و عشاء در شب چهارشنبه برو که‌این وقت از دیگر وقت ها فضیلت بیشتری داراست.
برخی از علما مانند آیت الله شیخ جعفر کشف کننده الغطاء برای دفع بلا به مسجد سهله جانبداری می آوردند. خویش وی میگوید:
در سالی که طاعون آمد، اینجانب به یاروهمدم چهل نفر به مسجد سهله حمایت بردیم و ظاهراً همة اهل یک محل شهر (به جز یکسری نفری که در مسجد سهله بودند)، به سبب بیماری طاعون فوت کردند و پس از برطرف شدن این بیماری کسی باقی نمانده بود.
از امیرمؤمنان، علی(ع) نقل گردیده‌است:
«مسجد ابن ظفر مسجد با برکتی می باشد. به آفریدگار عهدوپیمان در طبقه ای از طبقات بالای این مسجد (در عرش) سنگی بسیار بلندمرتبه و تشریفات مشهد سبز رنگ است که خداوند هیچ پیامبری را مبعوث نکرده؛ مگر اینکه تصویری از چهرة آن رسول بر روی آن سنگ نقش بسته و این مسجد، به عبارتی مسجد سهله میباشد.»
در ماجرا دیگری امام درست گو(ع) از ابوحمزة ثمالی دربارة عمویشان، زید پرسیدند:
«آیا عمویم زید را در شبی که از شهر بیرون شد، ملاقات کردی؟» ابوحمزه جواب بخشید: آری. امام(ع) پرسیدند: آیا در مسجد «سُهَیل» نماز خواند؟ ابوحمزه پهنا کرد: مسجد سُهَیل کجاست؟ آیا مرادتان به عبارتی مسجد سهله میباشد؟ امام(ع) فرمود:
«آری؛ در‌صورتی‌که زید دو رکعت نماز در مسجد سهله خوانده بود و از پروردگار پشتیبانی می خواست، خداوند او‌را همواره در حمایت خود حفظ کرده بود.»
علما و مسجد سهله
علمای بزرگ، پیوسته مارا بر مداومت بر زیارت مسجد سهله و نماز خواندن در آن تشویق کرده اند. دانا تبارک شیعه، روحانی طوسی در کتاب خود میگوید:
سزاوار وجود ندارد که نمازهای یومیّة واجب، جز در مسجد صورت بپذیرد. (مانند اینکه) کسی گذرش به «مسجد سهله» می افتد و در آن نماز می‌خواند، مستحبّ میباشد که در وقت در میان دو نماز مغرب و عشاء در مسجد حضور داشته باشد.»
سیّد بن طاووس شب های چهارشنبه به زیارت مسجد سهله میرفت و می اظهار کرد:
در شرایطی‌که خواستی به مسجد سهله بروی، در وقت دربین نماز مغرب و عشاء در شب چهارشنبه برو که‌این وقت از دیگر وقت ها فضیلت بیشتری داراست.
برخی از علما مانند آیت الله شیخ جعفر کشف کننده الغطاء برای دفع بلا به مسجد سهله جانبداری می آوردند. خویش وی میگوید:
در سالی که طاعون آمد، اینجانب به یاروهمدم چهل نفر به مسجد سهله حمایت بردیم و ظاهراً همة اهل یک محل شهر (به جز یکسری نفری که در مسجد سهله بودند)، به سبب بیماری طاعون فوت کردند و پس از برطرف شدن این بیماری کسی باقی نمانده بود.
تزیینات در شبستان مسجد