در هر عبادتگاه یهودیان اجزای اساسی وجود داراست که عبارتند از:صحن اساسی
صحن اساسی محل حضور نمازگزاران تشریفات مشهد میباشد. نمازگزاران در صحن مهم بر روی صندلی یا این که بر روی زمین می‌نشینند. در بعضا مورد ها نمازگزاران بدور تا به دور صحن می‌نشینند. اما در اکثر زمان ها موردها نمازگزاران در ستون‌های متوالی می‌نشینند.
منزلت بانوان
معمولاً در عبادتگاه یهودیان جایگاهی به طور بالکن در طبقه دوم برای بانوان تاسیس می شود. در حالتی‌که اینگونه جایگاهی وجود نداشته باشد بانوان در به عبارتی صحن مهم و پشت یک پاراوان به عبادت می پردازند. اما در آئین یهود مردان موظفند تا حد قابلیت نمازهای خویش را به جماعت برپا نمایند و حضور زنان در کنیسه لزوم ندارد.
هخال
هخال یا این که بوفه مهم ترین قسمت یک کنیسه میباشد. این کمددیواری محل حفظ اسفار تورات یا این که به عبارتی طومارهای تورات میباشد. به ترسیم مجال حضرت موسی (ع) طومارهای تورات بر روی پوست حیوان‌ها حلال گوشت نوشته می گردد. امروزه در هر کنیسه دست کم یک نامه تورات وجود دارااست که هر روز شنبه بخشی از آن خوانده می گردد. در فیض نمازگزاران در نقطه پایان سال یک توشه تورات را مرور می‌نمایند.
دوخان
دوخان سکوی جلوی هخال میباشد که برای برگزاری برخی مراسم خاص به وسیله کاهنان عملکرد دارااست.
تریبون
تریبون مقام حضور پیش‌نماز در قبال نمازگزاران میباشد. در عبادتگاه یهودیان معمولاً فقط هخال و تریبون از شایسته ترین چوب و با تزئینات فراوان ساخته میگردد.
معماری کنیسه
معماری کنیسه های جمهوری اسلامی ایران به طور کاملً سازگار با معماری ساکن هر ناحیه اعمال گردیده‌است. به سیرتکامل‌ای که کنیسه های کشور ایران تافته غیر وابسته بافته‌ای از بناهای همسایه خویش نیستند. درونگرایی و مرکزگرایی دو خصوصیت مشترک دربین این بناهای مذهبی میباشد. البته مهم ترین اصل در معماری کنیسه، ایجاد کرد آن در را راستای شرقی-غربی میباشد. در اکثر اوقات کنیسه‌ها ورودی ساختمان در ضلع شرقی جای‌دارد تا اشخاص صحیح رو به منزلت هخال در ضلع غربی وارد شوند.
مقام تورات نیز به سبب ساز قرارگیری به سمت بیت‌المقدس در ضلع غربی قرار میگیرد. نکته دیگری که در معماری کنیسه‌ها چشم میگردد وجود مسافت دربین ورودی سازه و مقام عبادت میباشد. در اکثر اوقات مفاد بعد از ورودی، یک راهرو زمانبر و بدون نور وجود داراست که در غایت به صحن اساسی و نورانی منتهی می شود. اما در بعضی مفاد بعداز ورودی، یک هشتی جای دارد یا این که بعداز راهرو ورودی یک تراس تاسیس شد‌ه‌است.
بنای عبادتگاه یهودیان خلاف کلیسا از تزئینات خاصی بهره مند وجود ندارد. یکی‌از مهم‌ترین دلایل این مورد ممنوعیت به کار گیری از تصویر آدم در باطن کنیسه میباشد. پرکارترین قسمت این عبادتگاه، هخال یا این که به عبارتی رده تورات میباشد. این منزلت معمولاً به طور طاقچه‌ای در ضلع غربی سازه تاسیس میشود. پیرامون مقام تورات با گونه های گچبری و کاشی‌کاری مرتب می گردد. بعد از رده تورات مقام پیش‌نماز گزینه دقت جای‌دارد. به همین استدلال معمولاً این مقام بر روی سکویی مرتفع قرار گرفته و از تزئینات زیبایی شامل است. منورا یا این که به عبارتی شمعدان هفت شاخه، ستاره داوود و ده دستور موسی فقط نمادهای مشترک مو جود در کنیسه های یهودیان میباشد.
در هر عبادتگاه یهودیان اجزای اساسی وجود داراست که عبارتند از:صحن اساسی
صحن اساسی محل حضور نمازگزاران تشریفات مشهد میباشد. نمازگزاران در صحن مهم بر روی صندلی یا این که بر روی زمین می‌نشینند. در بعضا مورد ها نمازگزاران بدور تا به دور صحن می‌نشینند. اما در اکثر زمان ها موردها نمازگزاران در ستون‌های متوالی می‌نشینند.
منزلت بانوان
معمولاً در عبادتگاه یهودیان جایگاهی به طور بالکن در طبقه دوم برای بانوان تاسیس می شود. در حالتی‌که اینگونه جایگاهی وجود نداشته باشد بانوان در به عبارتی صحن مهم و پشت یک پاراوان به عبادت می پردازند. اما در آئین یهود مردان موظفند تا حد قابلیت نمازهای خویش را به جماعت برپا نمایند و حضور زنان در کنیسه لزوم ندارد.
هخال
هخال یا این که بوفه مهم ترین قسمت یک کنیسه میباشد. این کمددیواری محل حفظ اسفار تورات یا این که به عبارتی طومارهای تورات میباشد. به ترسیم مجال حضرت موسی (ع) طومارهای تورات بر روی پوست حیوان‌ها حلال گوشت نوشته می گردد. امروزه در هر کنیسه دست کم یک نامه تورات وجود دارااست که هر روز شنبه بخشی از آن خوانده می گردد. در فیض نمازگزاران در نقطه پایان سال یک توشه تورات را مرور می‌نمایند.
دوخان
دوخان سکوی جلوی هخال میباشد که برای برگزاری برخی مراسم خاص به وسیله کاهنان عملکرد دارااست.
تریبون
تریبون مقام حضور پیش‌نماز در قبال نمازگزاران میباشد. در عبادتگاه یهودیان معمولاً فقط هخال و تریبون از شایسته ترین چوب و با تزئینات فراوان ساخته میگردد.
معماری کنیسه
معماری کنیسه های جمهوری اسلامی ایران به طور کاملً سازگار با معماری ساکن هر ناحیه اعمال گردیده‌است. به سیرتکامل‌ای که کنیسه های کشور ایران تافته غیر وابسته بافته‌ای از بناهای همسایه خویش نیستند. درونگرایی و مرکزگرایی دو خصوصیت مشترک دربین این بناهای مذهبی میباشد. البته مهم ترین اصل در معماری کنیسه، ایجاد کرد آن در را راستای شرقی-غربی میباشد. در اکثر اوقات کنیسه‌ها ورودی ساختمان در ضلع شرقی جای‌دارد تا اشخاص صحیح رو به منزلت هخال در ضلع غربی وارد شوند.
مقام تورات نیز به سبب ساز قرارگیری به سمت بیت‌المقدس در ضلع غربی قرار میگیرد. نکته دیگری که در معماری کنیسه‌ها چشم میگردد وجود مسافت دربین ورودی سازه و مقام عبادت میباشد. در اکثر اوقات مفاد بعد از ورودی، یک راهرو زمانبر و بدون نور وجود داراست که در غایت به صحن اساسی و نورانی منتهی می شود. اما در بعضی مفاد بعداز ورودی، یک هشتی جای دارد یا این که بعداز راهرو ورودی یک تراس تاسیس شد‌ه‌است.
بنای عبادتگاه یهودیان خلاف کلیسا از تزئینات خاصی بهره مند وجود ندارد. یکی‌از مهم‌ترین دلایل این مورد ممنوعیت به کار گیری از تصویر آدم در باطن کنیسه میباشد. پرکارترین قسمت این عبادتگاه، هخال یا این که به عبارتی رده تورات میباشد. این منزلت معمولاً به طور طاقچه‌ای در ضلع غربی سازه تاسیس میشود. پیرامون مقام تورات با گونه های گچبری و کاشی‌کاری مرتب می گردد. بعد از رده تورات مقام پیش‌نماز گزینه دقت جای‌دارد. به همین استدلال معمولاً این مقام بر روی سکویی مرتفع قرار گرفته و از تزئینات زیبایی شامل است. منورا یا این که به عبارتی شمعدان هفت شاخه، ستاره داوود و ده دستور موسی فقط نمادهای مشترک مو جود در کنیسه های یهودیان میباشد.
تزیینات در شبستان مسجد